Cairns

We besloten onze plannen om te gooien. We hadden ongeveer een maand om van Brisbane naar Cairns te reizen. Omdat dat best wel lang is, kwamen we in veel plaatsjes waar eigenlijk niks te doen is. Met niks bedoel ik ook echt niks. Drie straten en dan ben je er al weer doorheen. Het enige spectaculaire wat ons nog stond te wachten waren de whitsunday islands met als hoogtepunt whiteheaven beach. Deze plek staat bekend om zijn hagelwitte strand, één van de mooiste van de wereld en het heldere water. Deze eilandengroep is ook bij het great barrier reef waar je ontzettend mooi kan snorkelen. Iedereen die langs de oostkust van Australië reist gaat hier heen. Wij dus niet, hadden we besloten. Als je foto's opzoekt krijg je gegarandeerd vakantiekriebels en snap je misschien niet waarom we dit over zouden slaan. Eén van de redenen was dat het regenseizoen is. Niet zomaar een buitje, maar met bakken uit de lucht. Wij vonden het zonde om dan best veel geld te betalen voor een tour daarheen als het toch de hele dag zou gaan regenen. Het ziet er toch heel wat mooier uit als de zon schijnt en die kans was best wel klein. Daarnaast vonden we ons nieuwe idee eigenlijk veel vetter. We hadden besloten dat we naar Ayers rock/Uluru (je weet wel die grote rode steen in het midden van Australië) wilden. Maar hoe kwam je daar? Vliegen werd sowieso te duur en vonden we niet spannend genoeg, een camper huren was eigenlijk ook boven ons budget en de trein was ook geen optie. Wat hier in Australië best populair is, is het relocaten van campers. Veel mensen die hier een camper huren willen hem op een andere plek inleveren en soms moeten ze dan toch op de een of andere manier weer teruggebracht worden naar hun begin plek. De goedkoopste manier voor de verhuurbedrijven is dan om de camper gratis aan te bieden met als voorwaarde dat ie binnen zoveel dagen op die bestemming is. Dit was eigenlijk de perfecte oplossing voor ons. Zo hoefden we alleen maar de benzine te betalen. Het enige probleem was dat er dan wel precies één moest zijn vanaf een plek die voor ons handig was. Vanaf onze eindbestemming Cairns moesten we sowieso weer terug naar Brisbane, voor onze vlucht naar Nieuw-Zeeland, dus waarom niet met een omweg via Uluru van zo'n 4000 km? Meteen spitten we alle sites met relocations door en pen en papier werd er bijgehaald. Alle bruikbare opties werden uitgebreid berekend qua tijd en geld. Uiteindelijk hadden we er één gevonden van Alice Springs, 5 uur rijden van Uluru, naar Brisbane. Van Cairns naar Alice Springs zouden we dan een auto huren, waar we dan wel een paar dagen in konden slapen. Helaas was het weekend dus konden we nog geen aanvraag voor de relocation doen. Wel besloten we om in één keer vanaf Rockhampton naar Cairns te gaan en de rest dus over te slaan. Dat betekende om 3 uur 's nachts vertrekken, vandaar die 0,5 nacht en vervolgens 17 uur in de bus.
Het enige leuke in de bus was de onwijs mooie zonsopgang die we eindelijk een keer meemaakten. Een halfuur lang keken we onze ogen uit. Jammer genoeg moesten we daarna nog een uur of 14. Het grootste gedeelte van de reis zat de bus gelukkig niet vol dus we konden lekker languit. Tot er opeens na 11 uur ontzettend veel mensen de bus inkwamen en we hutje mutje naast elkaar moesten zitten. Aangekomen in Cairns waren we de bus en dan vooral de andere mensen, helemaal zat. Gelukkig was dit ons laatste ritje!
De volgende ochtend hadden we een mailtje dat we de relocation niet hadden. Iemand anders was ons voor geweest. Er werden nieuwe berekeningen gemaakt en we hadden eigenlijk nog drie opties.
- Voor al die dagen een auto huren en kampeerspullen kopen.
- We hadden toch een goedkope camper gevonden die we konden huren.
- Alles afblazen en alvast naar Brisbane vliegen (Dit was voor ons eigenlijk al geen optie meer)
Om een keuze te kunnen maken gingen we naar de dichtstbijzijnde campingwinkel om te kijken hoe duur het zou zijn om kampeerspullen te kopen. Dit viel allemaal reuze mee en met een beetje geluk konden we ook nog wat spullen meenemen naar Nieuw-Zeeland, als het in ons backpack zou passen. Onze keuze was gemaakt en nu kon het echt voorbereiden beginnen. Lijstjes met spullen die aangeschaft moesten worden, lijstjes met boodschappen voor de eerste vier dagen, een lijst met 450 nummers werd samengesteld op spotify en lijstjes met (gratis) campings waar we misschien zouden kunnen slapen, afhankelijk van hoelang we op één dag zouden kunnen rijden. Wij waren er helemaal klaar voor en konden niet wachten om te vertrekken.
Gelukkig hadden we ook nog iets leuks in het vooruitzicht in Cairns. Namelijk een tour naar Green Island. Green Island is een eiland dat op de great barrier reef ligt en waar je dus heel mooi kan snorkelen. We gingen erheen samen met zo'n 1000 Aziaten. Toen werd meteen weer duidelijk waarom we niet zo'n fan van Aziaten zijn. Natuurlijk bedoelen we hier niet alle Aziaten mee. Alleen de soort die zich als een kip zonder kop gedraagt, geen woord Engels spreekt en overal als eerste wilt zijn.
Op het eiland gingen we eerst in een semi-duikboot. Wij wisten van te voren ook niet wat het was, maar we vonden het wel spannend klinken. Het kwam er eigenlijk op neer dat de boot diep in het water lag en glazen zijkanten had. Daardoor leek het alsof je in een soort duikboot zat omdat je makkelijk alle vissen en koraal kon zien. Dit was alvast een goed voorproefje voor het snorkelen. Na de duikboot konden we nog 4,5 uur vrij op het eiland spenderen en gebruik maken van de snorkeluitrusting. We hadden allebei nog nooit echt gesnorkeld, maar we vonden het allebei erg leuk en de dag vloog voorbij. We hadden ook ontzettend mazzel met het weer. De hele dag hadden we geen wolkje gezien en dat in het regenseizoen! Het uitzicht over de zee met in de verte de bergen was ook prachtig en het voelde echt alsof we lekker op vakantie waren.