Hallo Nieuw-Zeeland

Na twee nachten in Auckland te zijn geweest konden we dan eindelijk ons eigen 'huisje' op wielen ophalen waar we lekker mee konden cruisen. In de achterbak zit een kraantje en een koelbox en achterin zijn twee banken en een tafel die je kan omtoveren tot bed. Hierbij moeten wel de voorstoelen helemaal naar voren anders zijn zelfs wij te lang voor het bed. Dat is dus elke ochtend het bed 'opruimen' en elke avond het bed weer 'klaarleggen'. Het is even een gedoetje, maar beter dan elke dag een tent opzetten. Na dag 1 hadden we hierin ook allebei al onze eigen taak. 's Ochtends maakt Emi het ontbijt terwijl ik het bed opruim en de gordijntjes weer oprol.
Het eerste wat we misten aan een internetloze eerst dag, was dat we niet op de weerapp konden kijken wat voor weer het de volgende dag zou worden. Je wilt toch zo goed mogelijk voorbereid zijn met je kledingkeuze. Gelukkig hebben we al onze spullen mee als we ergens heen gaan met de auto. Dat is ook handig voor als je onderweg trek krijgt, kun je gewoon eieren bakken aan de kant van de weg.
We merken ook dat we reizen met de auto veel chiller vinden dan met de bus. Je komt op veel meer plekken en je kan gewoon even ergens heengaan of iets doen zonder helemaal uit te zoeken of er ook lokale bussen naartoe gaan. Ook vind ik het veel beter dan in hostels slapen. Je hebt nu veel meer je eigen ding. Wel moeten we iedere avond op muggen jacht, maar hier zijn we aardig goed in. Op een goede avond slaan we zo 15 muggen tegen het dak.

Onze eerste wandeling die we gepland hadden was een wandeling van 3 uur. Omdat het 27 graden zou worden en één van de laatste echt mooie dagen, besloten we te gaan chillen bij het Taupo meer en de wandeling te skippen. Het Taupomeer is een gigantisch meer dat is ontstaan door een vulkaanuitbarsting duizenden jaren geleden. Het heeft een oppervlak van 600 km2 en ligt 350 meter boven zeeniveau.
Het water is echt ijskoud.
De volgende dag stond de Tongariro Alpine crossing op het programma. Eén van de populairste en mooiste dagwandelingen. Je doet er ongeveer zeven uur over, wij dus vast een uur of tien. We waren heel benieuwd hoe het ons zou vergaan aangezien we allebei niet echt heel erg fit zijn. Als Emi een beschrijving voor tinder zou maken zou ze zichzelf niet als wandeltijger omschrijven.
Van de natuur hebben we ook nog niet heel veel gezien in Nieuw-Zeeland dus we wisten ook niet zo goed wat we konden verwachten qua mooie uitzichten. Een hele uitdaging dus. Het begon eigenlijk al met de voorbereiding. Hoeveel eten moet je mee? Hoeveel water moet je mee? Hoe koud zal het worden? Uiteindelijk hadden we zoveel eten mee dat we elk uur wel iets konden eten en waren we tevreden met 2 liter water. Wc's zijn er ook niet vaak onderweg dus teveel drinken is ook niet handig.

We hebben het gehaald!! We moesten ook wel, want terug ga je ook niet. Uiteindelijk hebben we er wel 9 uur over gedaan, maar het uitzicht was adembenemend. Mocht je ooit in Nieuw-Zeeland zijn en een klein beetje doorzettingsvermogen hebben, dan zou ik deze wandeling zeker aanraden. Het eerste stuk was het zwaarst, dat kun je maar beter meteen gehad hebben. Om de paar meter was je al buiten adem. Toch hadden we na 4 uur niet het idee dat we al zo lang aan het wandelen waren. Je was meer met de omgeving bezig dan met jezelf. Tot ongeveer 5 á 6 uur ging het ook voorspoedig, maar daarna kwamen de pijntjes. Het hielp ook niet echt mee dat het laatste stuk in een reuze zig zag van de berg naar beneden ging. Het uitzicht veranderde niet en je ging alleen maar naar beneden. Op een gegeven moment begint dat toch te vervelen. Na 3 uur naar beneden te hebben gelopen, kwam dan eindelijk de auto in zicht. Op naar het bier!