Theeleuten met Emi

Ik heb even een paar onderwerpen die ik met jullie wil delen. Vergelijkingen met Nederland en hoe het backpackersleven ons vergaat.
Toen we in Melbourne de eerste dag naar de supermarkt gingen en gingen afrekenen, begroette de jongen bij de kassa ons met 'Hey, how are you?' Wij enthousiast vertellen over dat we net zijn aangekomen in Australië, waar we vandaan komen en over de reis die we gaan maken. Al gauw merkten we dat die vraag overal aan iedereen gesteld wordt. Ik had ook al gauw geen zin meer om er op te antwoorden. Bij familie vroegen we toch eens na hoe we met deze vraag om moesten gaan en we werden dan ook hartelijk uitgelachen dat we met hele verhalen kwamen. Een antwoord als: 'good, how are you?' was meer op zijn plaats. Wat een nep gedoe. Het interesseert natuurlijk helemaal niemand hoe het echt gaat. Ik wil gewoon afrekenen.
Ook word ik kwaad van de hoeveelheid plastictasjes die je hier zonder te vragen mee krijgt in de supermarkt. En dat zijn geen tasjes zoals van de H&M die je jaren kan hergebruiken, het zijn van die plastictasjes die al bijna stuk zijn als je je boodschappen naar huis hebt verplaatst. Nog voordat je kan zeggen: 'I don't need a bag', hebben ze je boodschappen al gesorteerd (!!) verdeeld over 5 plastic tasjes. Belachelijk!! Als ik alle plastic tasjes bewaard had, had het waarschijnlijk niet in m'n backpack gepast. En daar past veeeel in. Ik heb al 10 kledingstukken weggegooid en mn backpack zit nog steeds vol. (Hoe kon ik ooit denken dat ik zoveel nodig had?!) Het weggooien van kleding/spullen wordt ook een verslaving. Dingen die we in de eerst maand niet gedragen hebben mochten zo de deur uit. Ik had ook kledingstukken meegenomen die ik thuis al nooit droeg maar die ik in Australië een nieuwe kans wilde geven. Dat is niet gelukt. Het zo min mogelijk nutteloze dingen meeslepen is gewoon een obsessie geworden.

Als volgende wil ik even de Australische overheid bedanken voor het plaatsen van zoveel gratis en (redelijk) schone openbare toiletten. Godzijdank. Gezien we hier minstens 2 a 3 liter moeten drinken tegen uitdroging is het wel prettig om overal gewoon naar de wc te kunnen. Als ik voor al die keren had moeten betalen, hadden we financieel gezien waarschijnlijk niet naar Nieuw-Zeeland gekund.

Tot slot: wij kunnen, als echte door Anne&Max getrainde horecatijgers, niet ergens lekker iets drinken zonder op alles te letten. In plaats van drankjes binnen 5 minuten op tafel te knallen, wacht je hier gerust 15 minuten op wat voor drankje dan ook. Het wachten gaat ongeveer zo: 'Pf, ze stapelt op aan tafel', 'Ja en kijk die mensen hebben al afgerekend maar de tafel moet nog uitgehaald terwijl ze gewoon staan te praten', 'de vuilnisbak moet ook geleegd', 'Het personeel is wel wat chaotisch', 'Ach, misschien zijn ze wel allemaal nieuw', 'Ze hebben het ook wel echt druk', 'Ja de baas heeft geloof ik ook meerdere taken, die probeert de boel nog te redden'. Met een 'thanks for waiting' worden de drankjes op tafel gezet. Misschien zijn we toch nog overwerkt.