Blue Mountains deel 2
Door: Emi & Milou
Blijf op de hoogte en volg Emi en Milou
14 December 2016 | Australië, Blue Mountains
Er was nog een vierzit vrij om met z'n drieën te zitten. Na een tijdje zei Patricia dat ze ging verplaatsen omdat ze niet meer zo goed tegen het achteruit rijden kon. Wij dachten dat ze een ander plekje ging zoeken, maar opeens verschoof ze de rugleuning van haar bank naar de andere kant zodat ze ook vooruit zat. Vet handig! Zo kan iedereen vooruit zitten in de trein.
In Sydney leidde Patricia ons rond langs de bekende highlights. Ook vertelde ze veel over gebouwen die we onderweg tegenkwamen, historische gebeurtenissen en bepaalde evenementen die plaatsvinden.
We begonnen bij Town hall via het queen Victoria building naar darling harbour en weer terug naar hyde park. Toen op naar de harbourbridge. We hebben niet de harbourbridge zelf beklommen, maar er was wel een lookout op één van de pilaren. Daarboven aangekomen hadden we een prachtig uitzicht op het opera house en de rest van de stad. Tot er een Aziatisch uitziende vrouw met roze selfiestick zich half voor je neus propte. Om vervolgens zonder schaamte 20 dezelfde selfie's te maken. Dit gebeurde niet één keer, maar herhaalde zich vervolgens in elke hoek.
Omdat het een beetje begon te regenen, besloten we om met de ferry heen en weer naar Manly te gaan. Zaten we lekker droog en hadden we een andere kijk op de stad. Daarna begon de 1,5 uur durende treinrit weer terug naar huis.
De dag erna nam Monique ons mee op pad. De eerste stop was de supermarkt om lunch te halen voor de picknick. Daarna reden we van het ene uitkijkpunt naar het andere. Sommigen lagen zo afgelegen dat de meeste toeristen hier nooit zullen komen.
Halverwege gingen we picknicken op één van de minder toeristische uitkijkpunten. Zittend op de grond stalden we onze spullen uit. Na de eerste hap van onze wrap, kwam er opeens een stroom met toeristen aan. Blijkbaar was deze spot populairder geworden. Natuurlijk zaten we lekker in de weg en kon iedereen uitgebreid genieten van hoe wij zaten te eten.
's Avonds gingen we met Gerald en Patricia naar Sydney. Dit scheen erg mooi te zijn omdat er overal kerstlichtjes zouden hangen. Dit was inderdaad zo. Verschillende gebouwen werden kleurrijk verlicht, slierten met lichtjes van de ene kant van de straat naar de andere en een aantal kerstbomen. Zelfs eentje die je kon smsen en dan kwam je bericht langs. Het meest spectaculaire was wel de kathedraal. Door middel van een soort beamer werden er verschillende filmpjes afgespeeld. Samen met de muziek die er bij hoorde, had je net het gevoel alsof je in Disneyland was.
Emi: Donderdag hebben we toeristje gespeeld in Scenic World. Een park in de Blue Mountains met de stijlste treinrails ter wereld en kabelbanen met prachtig uitzicht.
De warmte was amper te harden in de rij en de irritatie om de ongeneerde selfiesmakende aziaten werd gauw opgevoerd. Wel fijn om te weten dat het stel voor ons nu 500 indentieke selfies met zonnebril heeft en dat mijn geërgerde hoofd op de achtergrond hen er niet van weerhield. Het hinderde hen ook niet om de rij even op te houden om zo'n zelfde selfie te maken. De uitzichten werden er gelukkig niet minder om.
Vrijdag hebben we geshopt. De enige kledingregel: als je iets koopt, gooi je ook iets weg. Dat eindigde in: 'Ah dit jurkje is veel leuker dan die ik bij me heb, ik gooi die ander wel weg!' Toen hebben we de regel toch iets aangepast. Het is wel belangrijk dat je de kleding echt nodig hebt. Dat ging beter want we gingen allebei maar met 1 ding naar huis.
'S avonds werd er gebarbecued en de hele familie was welkom om ons te aanschouwen na 12 jaar. Enigszins nerveus of we iedereen wel zouden herkennen werd het een fijne avond. De ene na de andere 'everything in Australia wants to kill you'-grap werd over tafel gegooid. Uiteindelijk werd er besloten dat we waarschijnlijk dood zouden gaat van de hitte.
Zaterdag gingen we met het gezin naar de Jenolan Caves en zouden we slapen op een boerderij bij vrienden van de familie. De grot die we gingen bezoeken was indrukwekkend en gelukkig lekker koel. Onze gids had er alleen niet zo'n zin in. Ik heb nog nooit iemand zo ongepassioneerd en met tegenzin een groep zien rondleiden. Hij liet ook veel informatie achterwege want dat was waarschijnlijk teveel moeite. De grappen werden er geforceerd uitgeperst en de blik in zijn ogen was verveeld. Gelukkig waren we meer bezig met de grot zelf dan met de gids.
Deze dag hadden we weer voor het eerst een wilde kangoeroe gezien. Hij lag wel dood aan de kant van de weg, maar het was een kangoeroe.
De volgende ochtend na het ontbijt kreeg ik de schrik van mijn leven. Er was een enorme spin in mijn kamer gespot die avond ervoor. Gelukkig had ik iedereen in geur en kleur verteld over mijn angst voor spinnen en zijn Monique en Gerald zo aardig geweest hem eruit te halen en niks tegen me te zeggen. Wel wilden ze hem graag aan me laten zien dus hij werd bewaard in een doos tot die ochtend na het ontbijt. De huntsman was echt asociaal groot en harig. Ik kon alleen maar blij zijn dat hij weg was gehaald voordat ik hem gezien had. Toen ik dat Monique vertelde zei ze lachend dat ze letterlijk overal zaten en dat ze al hoopte dat ik ze niet zou zien. Niet geruststellend.
Die zondag gingen we naar een tunnel waar gloeiwormen in te zien waren. De zaklampen werden uitgedeeld en de wandeling ging beginnen. Door midden in de tunnel alle lampen uit te doen konden we allemaal kleine lichtjes om ons heen zien: de gloeiwormpjes. Het leek net een met glow-in-the-dark sterren bedekt plafond. Op de terugweg langs een enorm hobbelige en kuilerige weg zagen we dit keer drie levende kangoeroes de weg overhoppen. En een slangetje. Zo kunnen we toch al heel wat dingen van onze Australië-checklist afstrepen.
-
14 December 2016 - 12:09
Opa En Oma :
Nu hebben wij de prachtige foto's bekeken geweldig .het lijkt wel een hele andere wereld .
Geniet er samen van liefs opa en oma .
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley